به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، طبق محاسبه مرحوم دکتر احمد بیرشک در «گاهشماری ایرانی» واقعه کربلا به حساب گاهشماری شمسی 21 مهر سال 59 هجري شمسی می شود. تاریخ شمسی هم که مثل قمری نیست که تغییر کند. موقعیت زمین نسبت به خورشید ثابت است و می شود با در آوردن اوقات شرعی شهر کربلا در این تاریخ حرفهای مقتل نویسان را به ساعت و دقیقه برگرداند.

**(روز عاشورا چگونه گذشت؟)**

در این تحقیق علمی، اوقات شرعی روز 21 مهر به افق کربلا (که در طول قرون حداکثر 3-+ دقیق اختلاف می تواند داشته باشد) را استخراج کرده ایم و روایات مقتل نگارها را با این ساعتها تنظیم کرده ایم.

برجام دو سال قبل امضا شد. توافقی که هوادارانش آن را فتح الفتوح می خواندند و اما مخالفان آن را با ترکمنچای مقایسه می کردند. پس از دو سال، حالا فرجام برجام بیش از هر زمان دیگری در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.

به گزارش خبر فوری، دو سال قبل، ایران و شش کشور موسوم به 1+5 بر سر برنامه هسته ای کشورمان به توافق رسیدند. ایران محدودیت هایی را در غنی سازی اورانیوم پذیرفت، هرچند به غنی سازی ادامه داد. در مقابل، شش کشور طرف مذاکره هم تحریم های ایران در زمینه هسته ای را لغو کرده و ایران را از ذیل فصل هفتم شورای امنیت خارج کردند.

اما با پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، ابری تیره، آسمان اجرای برجام را پوشانده است. برخی تحلیلگران معتقدند که با حضور ترامپ در کاخ سفید، امید اندکی به موفقیت در اجرای توافق هسته ای وجود دارد. به ویژه آنکه برخی تندروها در کنگره آمریکا، با جدیت ادامه تحریم های ایران را پی گرفته اند.

در واکنش به بدعهدی های امریکا محمدجواد ظریف که پیش بینی می شد امروز در نیویورک با همتای آمریکایی خود دیدار کند، گفته «برجام یک توافق جهانی و گواه این حقیقت است که پیروان سیاست‌های فشار در نهایت به این نتیجه رسیده اند که چنین سیاست هایی کارگر نیست؛ بنابراین آمریکا نیز باید در مواضع خود نسبت به این توافق بین المللی تجدید نظر کند.» او بر این نکته پافشاری کرده که ایالات متحده به آنچه وی «روح برجام» نامیده، پایبند نمانده است. (متن کامل اظهارات ظریف در سالروز دوسالگی برجام را اینجا بخوانید)

آنچه دو سال پس از توافق هسته ای آشکار است، وجود اراده ای قوی در کاخ سفید برای به زمین زدن توافق هسته ای است. هدفی که تهران تا به حال مانع آن شده است.

فرشید پورحاجت در گفت‌وگو با ایسنا با بیان این مطلب اظهار کرد: بخش مسکن در شش ماهه ابتدایی سال 1394 دچار رکود مطلق و بدترین شرایط 30 سال گذشته بود اما در شش ماهه دوم وضعیت کمی بهبود پیدا کرد.

وی با اشاره به سیر صعودی معاملات مسکن از مهرماه تا اسفندماه 94 افزود: برای این‌که وضعیت بخش مسکن را تحلیل کنیم باید بببنیم در حال مقایسه چه سالی با چه سالی هستیم. به نظر می‌رسد اطلاعاتی که از سوی مراکز آماری ارایه می‌شود تماما نسبت به سال 1393 است که در آن سال حال و روز صنعت ساختمان جالب نبود. اما اگر معاملات و ساخت و ساز در سال 1394 را با دوران رونق مسکن مقایسه کنیم باید بگوییم سال 1394 سالی سخت برای حوزه صنعت ساختمان و تجربه‌ای تلخ برای کارآفرینان و حرفه‌مندان واقعی این صنعت بود.

درگذشت رضا ابراهیمی مربی تیم پیکان

رضا ابراهیمی، ملی پوش اسبق و مربی تیم والیبال پیکان که سه شنبه هفته گذشته در جریان تمرینات این تیم دچار حمله قبلی شده بود، ساعتی قبل در بیمارستان آتیه تهران جان به جان آفرین تسلیم کرد.

ابراهیمی سابقه مربیگری در تیم ملی و دستیاری ولاسکو را در کارنامه داشت.

منبع : ایسنا -نمناک

آیت الله طبسی در مشهد درگذشت

کانال تلگرامی غلامعلی حدادعادل ساعت 3:52 بامداد جمعه 14 اسفند از درگذشت آیت الله عباس واعظ طبسی خبر داد.

صفحه اینستاگرام رضا واعظ طبسی - نوه آیت الله واعظ طبسی - نیز حدود ساعت 2:40 بامداد با انتشار عکسی از تولیت آستان قدس رضوی (ع) نوشت: انالله و انا الیه راجعون، روح بلند حضرت آیت الله واعظ طبسی به ملکوت اعلا پیوست.

در مطلب کانال تلگرامی حدادعادل آمده است: «بسم الله الرحمن الرحیم. انا لله و انا الیه راجعون. یار و یاوری همیشگی مقام معظم رهبری آیت الله العظمی عباس واعظ طبسی تولیت محترم آستان قدس رضوی و نماینده رهبری در استان خراسان دقایقی پیش دعوت حق را لبیک گفتن و به سوی معبودشان شتافتند، ان شاءالله روح مطهر ایشان غریق رحمت بیکران ایزدی گردد و از خدای منان سعه صدری برای تمامی بازمانگان ایشان مسألت می داریم».

منبع : ایسنا /نمناک

نه اینکه شهرام قصر شیرینی عاشق دختری از مزار شریف شد که بعد از مصرف شیشه اوردوز کرد و به بیمارستان رفت و دیگر خبری از او نیامد... نه اینکه، شهرام ساعت سه نیمه شب، سیگار به‌دست، با کیسه‌ای از دارو پر، چهره‌ای زخمی و و بدنی کبود، کف پیاده‌رو، روی دریچه هواکش موتورخانه‌ای نشسته تا گرم شود، خواب رفته... نه اینکه کمی آن‌سوتر، جوانی هموطن دختری که شهرام عاشقش بود، جارو می‌زد... یا نه حتی حسین که 20 سالش هم نشده، با از خودش بزرگترها نشسته پای آتش، پشت "شیشه"، شکسته و رنگ به رخ ندارد... یا نه حتی مردی که سکوت کرده زیر گنبدی دراز به دراز افتاده چشم به راه فرشته مرگ خوابیده، لام تا کام حرف نمی‌زند، نه اینکه حرف نزند، نه، به گمانم این باید، احتمالا، یک پدیده کاملا طبیعی و علمی باشد که صدایی که از آستانه شنوایی یعنی بیست هزار هرتز فراتر برود، پدیده میعان رخ می‌دهد و از چشم سرازیر می‌شود... نه، هیچکدام از این‌ها سزاوار دلسوزی نیست مگر هم‌دردی به قدری که ادای تکلیف انسانیت کند، با دوز اندکی از عذاب وجدان که فراموش شود، نه بیشتر. نه، هیچکدام از اینها مسئله نیست، نه آوارگان افغانستانی یا هر جای دیگری و نه کارتن‌خواب‌های ایرانی، هیچ‌یک مسئله نیست، مسئله این نیست که این به‌اصطلاح گزارش یا یادداشت یا هرچه بنامندش، تکرار نوشته‌های کارتونی از سوژه‌های کارتنی است که هر از چند گاهی از کف خیابان‌ها جمع می‌شوند تا شهر پالوده شود، آن‌وقت راجع‌ به آلودگی هوای تهران، انتخابات مجلس یا مثلا ویزای آمریکا بشود حرف زد... نه! مسئله این است که اگر اینها نبودند ما درباره چه باید می‌نوشتیم، چه می‌خواندیم، از چه عکس و فیلم می‌گرفتیم تا ببینیم و دلسوزی کنیم؟ دلسوزی بر ما رواتر است. تصاویر آرش خاموشی، حمید املشی و برنا قاسمی از خبرگزاری ایسنا از شب یلدایی که گذشت را ببینید ...
 

 مهماندار وظیفه‌شناس قطار کیف حاوی 123 سکه بهار آزادی و مقدار زیادی طلا را پیدا کرد و آن را به صاحبش برگرداند.

به گزارش تکناز به نقل از روزنامه همشهری صبح روز 18 اردیبهشت ماه امسال، وقتی قطار تهران- مشهد در ایستگاه مشهد توقف کرد و مسافران ایستگاه را ترک کردند، مهمانداران قطار مطابق معمول مشغول بررسی واگن‌ها شدند تا قطار را برای بازگشت به تهران آماده کنند. افشین فیضی‌بخش، یکی از مهمانداران جوان قطار بود که هنگام بررسی یکی از واگن‌ها، با مشاهده کیف کمری کوچکی که در گوشه‌ای افتاده بود، به طرف آن رفت.

مرد جوان وقتی در کیف را باز کرد با مشاهده تعداد زیادی سکه بهار آزادی و شمش‌های کوچک و دستبندهای طلا در داخل آن، شوکه شد. او پس از پیدا کردن کیف به‌دنبال صاحبش گشت اما وقتی او را پیدا نکرد کیف را به قسمت اشیای گمشده ایستگاه راه‌آهن تحویل داد و بعد از امضای صورتجلسه، منتظر ماند تا صاحب آن پیدا شود.