به تعويق انداختن درس خواندن، معمولاً با احساس گناه همراه است؛ ولى بايد بدانيد که اين مساله امرى ذاتى است. از ديدگاه تکامل، انسان‌ها “خسيس ادراکى” هستند؛ به اين معنا که ما منابع ادراکى و فکرى خود را تا جايي که بشود ذخيره مي‌کنيم؛ بخصوص در مورد کارهايى که براى “بقاى” ما ضرورى نيستند؛ به عبارت ديگر، ما درس خواندن را تا جايي که بتوانيم به تعويق مي‌اندازيم؛ زيرا مي‌دانيم که انجام اين کار، نيازمند صرف انرژى فکرى بالايى است، و تا زماني که خطر را احساس نکنيم (مثلاً خطر نتيجه نامطلوب در کنکور) انگيزه کافى براى درس خواندن نخواهيم داشت؛ پس سعى کنيد قبل از به صدا در آمدن زنگ خطر، مدام به خود يادآورى کنيد که موفقيت در کنکور و رسيدن به نتيجه مطلوب، نيازمند تلاشي طولانى مدت است. براى شروع درس خواندن، منتظر نمانيد تا وقتى که ديگران شروع به درس خواندن کنند، شما هم اقدام به انجام اين کار کنيد، و بدانيد کساني که قبل از همه شروع به مطالعه مي‌کنند، احتمال موفقيتشان در کنکور، بالاتر است.